ΣΥΡΙΖΑ
Ο Νίκος Παππάς είναι Έλληνας πολιτικός, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και πρώην Υπουργός. Διατέλεσε υπουργός Επικρατείας και στη συνέχεια υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου 1976 στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Καισαριανή. Είναι γιος του Στέλιου Παππά, ο οποίος είχε ενεργό ρόλο στον αντιδικτατορικό αγώνα και υπήρξε στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτερικού. Από τα 19 του χρόνια οργανώθηκε στη Νεολαία Συνασπισμού. Σπούδασε οικονομικά στη Σκωτία και εργαζόταν ως ερευνητής στο Ινστιτούτο Fraser of Allander του Πανεπιστημίου Στράθκλαϊντ. Έζησε στη Γλασκώβη και στο Εδιμβούργο (όπου είχε κάνει το master του) επί 11 χρόνια μέχρι που ήρθε στην Ελλάδα για να αναλάβει τη διεύθυνση του πολιτικού γραφείου τού στενού του φίλου Αλέξη Τσίπρα.
Πολιτική δράση
Ο Νίκος Παππάς είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπή και της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Τον Ιανουάριο του 2013 ήρθε σε έντονη αντιπαράθεση με τον τότε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο σχετικά με τη λίστα Λαγκάρντ, καθώς εκείνος τον κατηγόρησε ότι την είχε στην κατοχή του και την μοίραζε σε μέσα ενημέρωσης.
Στις εκλογές του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου του 2015 εξελέγη βουλευτής Β΄ Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ως υπουργός Επικρατείας κατέθεσε νομοσχέδιο για την επανίδρυση της ΕΡΤ, ενώ ανέδειξε ως σημαντικότερο θέμα της υπουργίας του την αδειοδότηση των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών πανελλήνιας εμβέλειας, τα οποία λειτουργούσαν υπό ασαφές νομικό καθεστώς. Από τις 5 Νοεμβρίου του 2016 έως τις 9 Ιουλίου του 2019 ήταν υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης.
Στις βουλευτικές εκλογές του 2019 επανεξελέγη βουλευτής στην περιφέρεια Β3′ Νότιου Τομέα Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ. Στις 18 Ιουλίου του 2019 ορίστηκε τομεάρχης Οικονομίας της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος. και στις 20 Σεπτεμβρίου του 2020 ορίστηκε τομεάρχης Υποδομών και Μεταφορών της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος.
Αδειοδότηση τηλεοπτικών σταθμών
Με νόμο που έφερε στη Βουλή και ψηφίστηκε τον Φεβρουάριο του 2016, για την αδειοδότηση των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών πανελλήνιας εμβέλειας παρακάμπτονταν το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, αρμόδιος ορίζονταν ο ίδιος ως Υπουργός Επικρατείας και ο αριθμός των καναλιών εθνικής εμβέλειας περιοριζόταν σε 4. Ο σχετικός διαγωνισμός διεξήχθη τον Αύγουστο του 2016, αναδείχθηκαν από αυτόν 4 υπερθεματιστές.
Σύμφωνα με την κυβερνητική επιχειρηματολογία, η διαδικασία αδειοδότησης των ιδιωτικών τηλεοπτικών καναλιών έδινε τέλος σε μια μακρά περίοδο 27 ετών, κατά την οποία αυτά λειτουργούσαν υπό ασαφές νομικό καθεστώς, δηλαδή με προσωρινές άδειες. Ο περιορισμός των αδειών σε 4 αποδόθηκε στην ανάγκη βιωσιμότητας των καναλιών, ενώ τέθηκαν ελάχιστα όρια εργαζομένων πλήρους απασχόλησης. Κατά την κυβέρνηση, ο διαγωνισμός ήταν διαφανής και αξιόπιστος και σχεδιάστηκε με κριτήριο το μέγιστο τίμημα για το Δημόσιο.
Η διαδικασία αυτή όμως έγινε και στόχος κριτικής από νομικής, οικονομικής και ηλεκτροτεχνικής άποψης. Ειδικοί ηλεκτρολόγοι μηχανικοί επισημαίνουν ότι δεν υπάρχει τεχνικός λόγος να περιοριστούν οι άδειες σε 4 ενώ νομικοί επικέντρωσαν την κριτική τους στην παράκαμψη του κατά το Σύνταγμα αρμόδιου ΕΣΡ και στον αντισυνταγματικό περιορισμό του αριθμού των αδειών σε 4 που αντιστοιχεί σε περιορισμό του δικαιώματος ελευθερίας του λόγου, το οποίο δεν αντισταθμίζεται από κανένα ταμειακό όφελος. Τέλος, οι οικονομολόγοι Θεόδωρος Αλυσανδράτος και Σωτήρης Γεωργανάς έχουν κριτικάρει τη δημοπρασία που ακολουθήθηκε διότι δεν μεγιστοποιεί τα έσοδα του δημοσίου.[17] Βάσει των κατηγοριών αυτών, η αντιπολίτευση του άσκησε σφοδρή κριτική, αποδίδοντάς του τον χαρακτηρισμό «υπουργός-καναλάρχης».
Τα τηλεοπτικά κανάλια αντέδρασαν και κατέθεσαν προσφυγή ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Μετά από συνεδρίαση της Ολομέλιας του ΣτΕ, ανακοινώθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2017 ότι ο νόμος για τους τηλεοπτικούς διαγωνισμούς κρίθηκε κατά πλειοψηφία αντισυνταγματικός και έτσι οι άδειες που δόθηκαν έχασαν την ισχύ τους και κρίθηκε επίσης ότι οι τηλεοπτικοί σταθμοί που είτε δεν συμμετείχαν στον διαγωνισμό είτε δεν ανακηρύχθηκαν υπερθεματιστές θα συνεχίσουν τη λειτουργία τους. Επίσης ανακοινώθηκε ότι τα χρηματικά ποσά που κατατέθηκαν για την απόκτηση αδειών δεν μπορούσαν να επιστραφούν και ότι το ΕΣΡ είναι το μόνο -και αποκλειστικά αρμόδιο- για τη ρύθμιση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου.
Τον Ιούλιο 2020 ο επιχειρηματίας Χρήστος Καλογρίτσας κατέθεσε μήνυση εναντίον της CCC – CONSOLIDATED CONTRACTORS GROUP SAL στην οποία ανέφερε ότι η λιβανέζικη εταιρεία CCC προχώρησε σε εικονική συμφωνία ύψους 3 εκατομμυρίων ευρώ με τον ίδιο, ώστε να συμμετέχει ο ίδιος στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. Ο ίδιος υποστήριξε επίσης ότι η κυβέρνηση και ιδίως ο αρμόδιος υπουργός Νίκος Παππάς επόπτευαν την εικονική συναλλαγή και ότι ο Νίκος Παππάς τον έπεισε να λάβει τα χρήματα για τη συμμετοχή στον διαγωνισμό ώστε να δημιουργηθεί κανάλι φιλικά προσκείμενο στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.Ο εισαγγελέας Κωνσταντίνος Σιμιτζόγλου σχημάτισε με βάση τη μήνυση δικογραφία εναντίον του Νίκου Παππά, την οποία απέστειλε στη Βουλή, καθώς «προκύπτουν στοιχεία τυχόν τέλεσης αξιόποινων πράξεων φερομένων ως τελεσθέντων κατά την περίοδο που ο συγκεκριμένος είχε την ιδιότητα του υπουργού».
Στις 30 Μαρτίου 2021 εγκρίθηκε η σύσταση προανακριτικής επιτροπής σχετικά με την υπόθεση του διαγωνισμού των τηλεοπτικών αδειών, και ο Νίκος Παππάς ήταν κατηγορούμενος για παράβαση καθήκοντος και δωροληψία. Η προανακριτική επιτροπή ολοκλήρωσε το έργο της τις 30 Ιουνίου. Οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του ΚΙΝΑΛ διέκριναν παράβαση καθήκοντος, ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις τέλεσης οποιασδήποτε εγκληματικής πράξης, ενώ το ΚΚΕ αν και διέκρινε πολιτικές ευθύνες, δεν τις έκκρινε ότι ήταν επαρκείς για να τεκμηριωθεί παραβίαση καθήκοντος. Το ΜέΡΑ 25 και η Ελληνική Λύση απείχαν. Δεν προέκυψαν σαφείς ενδείξεις δωροληψίας από την προανακριτική επιτροπή.[23] Η Βουλή υπερψήφισε στις 14 Ιουλίου 2021 την παραπομπή του Νίκου Παππά σε ειδικό δικαστήριο για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος με 178 ναι, 86 όχι και 12 παρόν.Την παραπομπή στο ειδικό δικαστήριο πρότεινε και η εισαγγελέας του δικαστικού συμβουλίου του Αρείου Πάγου για ηθική αυτουργία στην παράβαση καθήκοντος. Τελικά την παραπομπή σε ειδικό δικαστήριο αποφάσισε και το ανώτατο δικαστικό συμβούλιο.
